درباره این که «چه کسی باید رئیس جمهور شود» دیدگاه ها و نظرات زیادی گفته و شنیده می شود . هریک از ما دراین باره صاحب ایده و نظری هستیم ولی دیدگاه سیاسیون وعلمای علم سیاست در این باره چیست ؟ آیا آنان نظر« عامه مردم» را درباره سیاستمداران تایید می کنند ؟ آیا اصولا" برای انتخاب رئیس جمهور و نمایندگان مجلس شورای اسلامی معیار علمی قابل دفاعی وجود دارد یا نه؟
دراین باره بهتر آن دیدم که مواردی را از سخنان و مصاحبه دکتر محمود سریع القلم، دکترای علوم سیاسی و استاد دانشگاه شهید بهشتی تهران که بیست سال است این مفاهیم را می اندیشد و تدریس می کند برگزینم، نگاه او به سیاست با نگاه بسیاری از اقشار مردم متفاوت است .

1- به نظر من سیاستمدار کسی است که ازشنیدن صدای رودخانه لذت ببرد،تمام وقت 24ساعته اش درجلسه های مختلف سپری نشود،گُل را دوست داشته باشد، روز تعطیل بایک پیراهن قرمز به کوه برود ،باسینما آشنا باشد،یک لیوان آب را یکباره سرنکشد، زبان انگلیسی را به اندازه فارسی خوب بداند ، احساسی تصمیم نگیرد.پیش از آن که حرف بزند فکر کند ، نیازهای اولیه اش برطرف شده باشد،برایش مهم باشدکه رنگ جورابش بارنگ کت و شلوارش جور دربیاید،خوب درس خوانده باشد،علوم انسانی را بفهمد و با روان شناسی ایرانیان آشناباشد .

2- بزرگ‌ترین خدمتی که یک مدیر، یک اندیشمند، یک رئیس جمهور و یک نماینده مجلس می‌تواند، برای ایران و ایرانی انجام دهد، این است که در تحول شخصیتی ایرانیان بکوشد. ما به یک ایرانی جدید نیاز داریم؛ یک ایرانی وظیفه‌شناس، مسئولیت‌پذیر، حدشناس، منصف، پرکار، متدین، بدون هیاهو، با حس تعلق به سرزمین، قدر‌شناس، انتقاد‌پذیر، جوّناپذیر، مطمئن از خود، خود اتکا، کم سخن، کم ادعا و خود شناس.

3- انسان متعادل انسانی است که تمام ابعاد او باهم رشدکنند . بعضی ها هستند که درموارد خام واطلاعات، قوی هستند اما شخصیت آنها بچه گانه است بعضی ها هم به یک درجه ی فوق تخصص در یک رشته رسیده اند اما از لحاظ رفتاری بسیار عقب افتاده اند.

4- سیاستمدار نامتعادل کسی است که «سیر» نیست آن هم در زندگی . سیاستمدار متعادل کسی است که قبل از این که به قدرت برسد خوب زندگی کند.از طبقه متوسط جامعه باشد ، غذای خوب خورده قبل از این که به قدرت برسد و به هتل پنج ستاره رفته،چندتا آدم بزرگ در زندگی اش دیده ، مسائل اولیه غریزی او حل شده و می خواهد کارهای بزرگ انجام بدهد .

کشورش برایش مهم است تا این که چند ماه تلاش کند تا وسیله نقلیه اش را حل و فصل کند . وسیله نقلیه اش باید در22،23 سالگی اش حل و فصل شده باشد تا این که در50 سالگی تلفن بزند که ماشین لوکس بگیرد این یک ضعف است .

5- اگر صد سیاستمدار کشور را جمع کنیم و بگوییم لطفا" یک لحظه تشریف بیاورید! یک تکلیف می خواهیم به شما بدهیم وآن این که 50 صفحه در مورد خودتان بنویسید . من نمی خواهم از پیش قضاوت کنم اما حدس می زنم اکثر آنها درصفحه 10 گیر می کنند و کلی می نویسند . انسان های جالب آن هایی هستند که متوجه جزئیات هستند . انسان از حرف زدنش مشخص می شود که چقدر روی خودش کار کرده وبرای خودش وقت گذاشته درحالی که بسیاری از سیاستمداران ما بامحیط حرکت کرده اند تااین که برای خودشان وقت گذاشته باشند .به خاطر همین می بینید که با یک سفر پیشنهادی رفتارشان عوض می شود وچیزی را که سال ها به آن اعتقاد داشته اند با یک پیشنهاد رها می کنند این ها نشان می دهد افراد نپخته اند ، روی خودشان کار نکرده اند و بیشتر با ارتباطات وروابط به صحنه قدرت رسیده اند .

6- باید قضاوت های عامه مردم براساس توانایی های سیاستمداران باشد برفرض اگر «شرودر» درآلمان برای مبارزات انتخابی گریه کند شما مطمئن باشید که مردم آلمان به او راَی نمی دهند حتی کارگر ساختمان درآلمان می گوید: سیاستمداری که گریه کند آدم ضعیفی است اما درجامعه ما اگر سیاستمداری قدری گریه کند رای اوبالا می رود ، اگر بغض کند رای او دوبرابر می شود واگر غش کند سه برابر می شود ما درتاریخ معاصر ایران از این نمونه ها زیاد داریم . سیاستمداری 50سال پیش عمدا" غش می کرد تا نفوذ اجتماعی خودش را در میان مردم بالا ببرد سیاستمداران ما « ناتوانی » خود را با « مظلوم نمایی» جبران می کنند . جامعه به جای احترام برای غش کردن افراد باید به افکار وکیفیت عملکرد او اهمیت دهد، ماباید جنبه های احساسی را کنار بگذاریم و از قوای احساسی به سمت قوای عقلی برویم گرچه مهم ترین مشکل ما درحوزه سیاست ، فقدان سازماندهی سیاسی است .سیاستمداران باید افراد توانایی باشند ابعاد اخلاقی آنها لازم است اما کافی نیست؛ فراموش نکنیم که ماهاتیرمحمد درمالزی یک نفر بود اما کشوری را از هیچ به یک مرکز کار، تجارت ، صنعت و نوآوری مدیریت کرد.

7- سیاستمدار باید روش پدرسالاری را درخانواده، معلم سالاری را در مدرسه و دولت سالاری را درجامعه بشکند و راه را برای رشد افراد باز نماید .

8- درعلم مدیریت می گویند : مدیر خوب کسی است که بی کار باشد نه این که هر شب باخودش چندین پوشه یه خانه ببرد .